Imperium Jaskini Behemota

Altair · Dołączył: 8 maja 2005 Posty: 164 Skąd: z daleka

Altair spojrzał w stonę Spectera i odrzekł:
- Jest wiele prawdy w twych słowach. Lecz ja nie byłem żadnym półbogiem lecz szukającym sławy i bogactwa młodym wojownikiem. Z początku wygrałem kilka walk nie znaczy to jednak, że tak było zawsze. Przytoczyłem tu tylko kilka faktów z mojej młodości.

Jaskyor

Drzwi karczmy lekko uchylają się... Do środka wkroczył mężczyzna z zieloną czapką z piórkiem. Rozejrzał się wokół. Widocznie zainteresował się siedzącymi przy stoliku nieopodal ludźmi, bo kupił grenaturat i ruszył w ich kierunku wolnym krokiem...
-Mogę? -spytał starając się nikogo nie urazić. Gdy nie usłyszał odpowiedzi, przysiadł się do stolika i zaczął sączyć gren.
-Jestem Jaskyor -przerwał ciszę mężczyzna z piórkiem.- Albo krócej Kyo.
Uśmiechnął się do swoich myśli, po czym podjął znowu:
-Słyszałem, przypadkiem oczywiście, bardzo ciekawą opowieść... Czy mogę liczyć na jej dalszy ciąg?

Fristron z Avlee

Fristron odchylił się na krześle i zaczął kręcić młynka kciukami.
- Może zostań skrybą, albo bardem - mruknął do Altaira, nieco zdziwionego popularnością jego historii - zarobiłbyś górę kasy
Wzrok Bubeusza był skupiony na małym pajączku wędrującym po ich stoliku....
ŁUBUD!
Ogromna księga trzasnęła w stół, miażdżąc przy okazji pajączka. Ludzie w okół patrzyli na sprawcę zdarzenia - Fristrona, który cały drżał.
- Nie... cierpię... pająków... - wydyszał mag z AvLee w ramach wyjaśnienia, po czym usiadł przy stoliku i zaczął popijać z wolna Grenaturat.

Jaskyor

Jaskyor z niechęcią przyjrzał się pająkowi, po czym spojrzał na Fristrona.
-Też za nimi nie przepadam -powiedział wolno.
Kyo wypowiedział kilka słów, znanych tylko zgromadzonym magom, a pająk zniknął.
Jaskyor pił przez chwilę w zamyśleniu Grenaturat.
-Ja wolę jednak bardziej pokojowe rozwiązywanie sporów i problemów -rzekł z uśmiechem.

Altair · Dołączył: 8 maja 2005 Posty: 164 Skąd: z daleka

Robi się tu tłoczno - pomyślał Altair.
Następnie zwrócił się do Fristrona:
- Myślałem kiedyś o tym. Może kiedy opiszę swą historię.
Potem skierował swe pytanie do Jaskyora:
- A może teraz dowiemy się czegoś więciej o tobie?
Zapadła krótka cisza wszyscy spojrzeli w stronę nowego przybysza oczekując jego odpowiedzi.

Jaskyor

-Może... -przerwał ciszę Jaskyor.- Ale nie będzie to łatwe.
Powiedziawszy to, zamówił grenaturat i zaczął:
-Kiedyś byłem zwykłym wojownikiem... Aż do pewnego wypadku, od którego zaczęła się moja przygoda.
Rozejrzał się po twarzach zgromadzonych, aby upewnić się, że wszyscy słuchają, po czym kontynuował:
-Zostałem kidyś poproszony o ewentualną asekurację przy przyzywaniu demona. Był to demon bardzo potężny, a do jego przyzwania niezbędny był pewien artefakt. Gildia magów akurat posiadała ów artefakt i z chęcią pomogła w przygotowaniu ceremonii.
Jaskyor pociągnął łyk grenaturatu.
-Wszyscy zgromadzili się w podziemiach gildii magów, wszystko było gotowe. Wtedy wszystko się zaczęło. Czarodzieje zaczęli rzucać zaklęcia ochraniające i inwokujące. Mało brakowało, a wszystko skończyłoby się dobrze. Ale zaczęło się zamieszanie: kilku ludzi padło na ziemię, a artefakt zniknął. Zobaczyłem wtedy, po drugiej stronie magicznego kręgu, kogoś dziwnego. Rzuciłem się w jego stronę, chciałem przbiec przez krąg. Właśnie ten moment wybrał sobie demon, aby się pojawić. Zmaterializował się we mnie... Zyskałem wtedy dziwne moce, a magowie nazwali mnie "Poniekąd Demonem"... Podróżowałem potem dużo, aż trafiłem tu -zakończył Kyo.
Rozejrzał się wokół, wydawało mu się, że ktoś chrapie. Wydawało mu się...

Specter

...Wydawało mu się, lecz w istocie był to chrobot stalowych rękawic pocieranych o mocno już skancerowaną powierzchnię maski najemnika.

- Ciekawa historia "poniekąd demonie" - rzekł - Musiałeś czuć się dość osobliwie gdy zmaterializowała się w Tobie tak spaczona istota jakim jest demon.

Znowu podrapał się po masce wywołując przyjemny - dla najemnika - chrobot, po czym jeszcze dodał, jakby drobną dygresję

- Może nie jestem ekspertem w dziedzinie demonologii, ale czy takie zjawisko nie powinno Cię zabić? A przynajmniej wywołać godne niepozazdroszczenia opętanie..?

Jaskyor

Jaskyor spoglądał dziwnie na najemnika.
-Oczywiście, że powinno zabić -uśmiechnął się.- Nie zabiło, więc nie dociekałem dlaczego... Uznałem to za szczęście.
Kyo wyjrzał za okno, gdzie zaczynał padać deszcz.
-Magowie wysnuli teorię, że zaklęcie inwokacyjne mogło zostać źle rzucone. Ja dowiedziałem się jednak, że członkowie tamtejszej gildii złodziei podmienili artefakt. To, że żyję może być... -myślał chwilę nad doborem właściwego słowa.- Skutkiem ubocznym braku tego magicznego przedmiotu... Ale dość o mnie, widzę że ktoś inny chce coś powiedzieć...

Bubeusz

-Chciałbym tylko nadmienić, że przed paroma dniami również miałem przyjemność poznać pewnego demona osobiście.- rzekł powoli Bubeusz, starając się uważnie dobierać słowa, żeby przypadkiem znów nie palnąć czegoś, czego nie powinien palnąć. Bardzo dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że być może rozmawia po części z demonem.
Jaskyor podniósł brwi w zdumieniu. Stary czarodziej nie był do końca pewien, czy przypadkiem Kyo nie udaje zdziwienia, lecz kontynuował:

-Parę dni temu druid imieniem Vitus ofiarował mnie taką pewną laskę prastarą, z której wyskoczył jakiś demon i omało co mnie nie... załawtił. Następnie się gdzieś przeteleportował i jedyne co z niego zostało to TA szata. - tu wyciągnął z kieszeni ów zwitek czarnego, błyszczącego, miękkiego, metalicznego i niesamowicie cienkiego materiału, który ślizgał się w rękach. Podał go Jaskyorowi ze słowami:

-Może będziesz mógł nam pomóc i w jakiś sposób zidentyfikować tego pana.
Nieznajomy wziął do ręki szatę demona i przyjrzał się jej uważnie.

-Może moglibyście zdradzić mi...- przerwał, gdyż uświadomił sobie, że cześć z osób siedzących przy stoliku go nie słucha.

-Może moglibyście zdradzić mi więcej szczegółow na temat owego demona?- dokończył, kiedy Bubeusz przestał udowadniać Fristronowi, że naprawdę stoczył walkę z demonam, a Fristron z kolei skończył się śmiać.

-Tak właściwie to za wiele nie jestem w stanie powiedzieć. -odparł biały mag.- W każdym razie uratował mnie kryształ, który dałem Cyrze. Zaczął emanować białym światłem, za którym demon najwyraźniej nie przepadał. Nie zbadałem do końca tajemnicy tego kryształu. Może powinniśmy go zobaczyć?

-Cyra i jej wszystkie rzeczy odpoczywają na piętrze i nie mam zamiaru pozwolić aby im w tym przeszkadzano.- odrzekł nagle Denadareth. Zaskoczyło to Bubeusza, gdyż nie podejrzewał, że smok jeszcze interesuje się ich rozmową.

-Laski, która była więzieniem demona też Ci nie pokażę, gdyż osobiście "rozpękłem" ją na łbie tego potwora.

-Hmmm...- mruknął Jaskyor.

-Ah, zapomniałbym jeszcze powiedzieć, jak wyglądał ów demon. - Kyo otwierał już usta żeby coś powiedzieć, kiedy przerwał mu Bubeusz i ze szczegółami opisał wygląd demona.

-Rzeczywiście zastanawiające...- mruknął Jaskyor, znowu do siebie.

-Hm? Potrafisz nam coś powiedzieć na ten temat?- zapytał Bubeusz i wtedy kątem oka zauważył Spectera, który wciąż przysłuchiwał się rozmowie. Nie wiedział, co dzieje się w jego głowie, ale był pewien, że "pustelnik" również potrafiłby coś powiedzieć.

Jaskyor

-Zacznę może -mówił z dziwnym grymasem Jaskyor- od tego, że zdecydowanie nie chcę widzieć tego kryształu, którego tak obawiał się twój demon. Zakładam, że jego widok nie będzie przyjemny także dla moich oczu. -Tu wskazał na swoje czerwone źrenice, czym wywołał szepty wśród oddalonych o kilka stołów stałych bywalców karczmy.
-Co do samego demona zaś -kontynuował po chwili- możliwe, że gdzieś go już widziałem. -To mówiąc odwrócił trochę szatę demona i pokazał zgromadzonym miejsce, w którym brakowało kawałka materiału. Gdy był pewny, że wszyscy się przyglądają, wyjął z kieszeni strzępek gładkiej, cienkiej i metalicznej szaty, po czym dopasował go do dziury w materiale.
-Taaak... -westchnął Jaskyor- możliwe, że gdzieś go już widziałem... Ale mogło to być dekady, jeśli nie wieki temu; obawiam się, że dokładnie sobie tego nie przypomnę... Zdaje się jednak, że ktoś inny potrafi powiedzieć więcej na ten temat... -zakończył spoglądając podejrzliwie na Spectera, rozglądającego się niespokojnie po twarzach zgromadzonych...

Specter

Najemnik dokładnie przyjżawszy się szacie, mimowolnie ścisnął swoją dłoń okutą żelazem, ryjąc na drewnianym stole głębokie wcięcia. "Czyżby stary przyjaciel..?" - pomyślał, po czym razejżał się czy aby nikt nie zwrócił większej uwagi na przeciągły chrobot. Jednak już wcześniej spoczywały na nim liczne spojżenia.

- Ciekawe - rzekł obojętnym tonem, co akurat miał opanowane do perfekcji - że takim zainteresowaniem cieszy się jeden demon przypadkowo uwolniony ze swego planu. Boicie się że zgromadzi armię chaosu i zacznie pustoszyć napotkane wioski?

Spodziewał się, że jego słowa spotkają się ze szczerym śmiechem, lecz "zadźwięczało" mu w uszach przeciągłe milczenie. Może w tych słowach jest więcej prawdy niż początkowo przypuszczał... zwłaszcza jeśli rzeczony demon jest tym, z którym miał już do czynienia.

- Nie patrzcie tak na mnie - stanowczym głosem starał się odpędzić natrętne spojżenia - Nie mam nic do powiedzenia w związku z waszym zbiegłym demonem.

Sam też spuścił wzrok i zagłębił się w rozmyślaniu, jednym uchem wciąż słuchając rozmowy.

Altair · Dołączył: 8 maja 2005 Posty: 164 Skąd: z daleka

Altair po dłuższej chwili odezwał się do Bubeusza:
- wydaję mi się, że mogę spróbować zidentyfikować tego demona.
Po czym przyjrzał się ów tajemniczej szacie.
Następnie rzekł:
- Prawdopodobnie jakiś mag uwięził tego demona w lasce by później dzięki niej
używać jego mocy. Potem oddał lub sprzedał komuś...
W tym momencie przerwał mu Bubeusz:
- Niewiele więcej mi powiedziałeś poza tym co sam wywnioskowałem.
Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej o nim - zakończył.
- Do tego potrzebuję mojego artefaktu. - Stwierdził Altair poczym zaczął szukać czegoś w swojej sakwie.
Jaskyor chciał coś powiedzieć jednak nie zdążył. Altair właśnie wyjął niewielki amulet.
Następnie przybliżył go do tajemniczej szaty. Artefakt zamienił się ciemopurpurowym blaskiem.
- Hmm... osobiście tylko parę razy spotkałem demony dorównujące temu mocą.
Pozostałości aury wskazują, że znajduje się jeszcze gdzieś niedaleko.
Wszyscy spojrzeli w stronę Jaskyora, który odsunął się już nieznacznie od stołu.
Altair przybliżył go niego amumet który tym razem zajażył się blado-czerwoną poświatą i zgasł.
To na pewno nie on - stwierdził Altair przerywając milczenie obecnych.
Jaskyor odetchnął z wyraźną ulgą.

Denadareth

Denadareth ocknął się z kolejnego z coraz częstszych i dłuższych momentów zamyślenia.
"Shal' mora znów się zbliża"- pomyślał. Tym razem ta pespektywa nie była taka zła. Jeden Bubeusz domyślał się co królowało w myślach smoka przez większość czasu.

- Bubeuszu - zaczął Den - oczywiście, że zainteresowałem się tą rozmową; dobrze wiesz że również stawałem przeciwko temu demonowi... tym bardziej zależy mi na identyfikacji tej istoty. Moja wiedza o Horrorach i Duchach jest znaczna jako że zgłębiłem trochę tajników Ksenomancji ale większość tej wiedzy dotyczy tylko stworów z moich rodzimych stron - oczy smoka zapłonęły jak zwykle gdy myślał o Araucanii - z tego powodu nie jestem w stanie pomóc, jednak liczę, że osoby bardziej w tym obeznane rzucą jakieś światło na tą sprawę - Den zakończył i wycofał się w pobliże kominka czekając na odpowiedź.

"Lato nie jest tak ciepłe jak chciałem..." - pomyślał

Kriso · Dołączył: 8 lutego 2004 Posty: 164 Skąd:

Drzwi do Karczmy lekko uchyliły się...
W blasku palącego słońca dostrzec można było wysoką sylwetkę mężczyzny odzianego w futra i z całkiem zarośniętą twarzą. Milczący przybysz przestąpił próg i stanął pomiędzy ławami rozglądając się.
- Z dalekiej północy przybywam. Widać, że dużo się pozmieniało pod pazurem. Dużo nowych twarzy! Ale i starsi osadnicy się kręcą.
- ???
-Ugoścież starego weterana! Czy ktoś mnie jeszcze tu pamięta?

Tarnum

Drzwi do karczmy lekko uchylają się...
A staje w nich Tarnum.
- Witajcie, zacni panowie i piękne panie. Żem myślał że nigdy tutaj nie trafię, już dwa lata błąkam sie po Ymperium, a tutaj jeszczem nie był.
Spojrzeli się na niego ze zdziwieniem...