Imperium Jaskini Behemota

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

Złych postępków nie tłumaczy nic. A uleganie presji otoczenia to oznaka słabości z którą należy walczyć.

Nami

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

No właśnie... podoba mi się ten cudzysłów przy słowie "przyjaciół", bo co to za przyjaciele, którzy wywierają na nas presję i nakłaniają nas do poczynań wbrew naszej moralności. Są raczej naszymi wrogami, a wrogami tym gorszymi, że kryją się pod maską przyjaźni. Czy słuszne jest zatem pozostawanie w ich gronie, bo nie chce się być samotnym?

Moim zdaniem lepiej być samemu nish w otoczeniu wrogów. Drogi ludzi raz to się schodzą, innym razem rozchodzą. Życie wymaga zmian, a w przypadkach, o których wspomina Nami, że mamy do wyboru pozostać w grupie i ulec, lub trwać przy swojej etyce i ideałach, są dwie drogi zmiany: gwałtowne odcięcie się od tego co niesłuszne, pozostanie wolnym i poszukiwaniu nowej grupy, albo powolne uleganie wpływom grupy w coraz większym stopniu.

Słowem - wtedy musimy wybrać pomiędzy postawą komformistyczną, a nonkomformistyczną.

Ja osobiście zawsze staram się trwać przy swoich zasadach i ideałach, bo wtedy to grupa jest postawiona przed wyborem. Czy przebaczyć, czy usunąć, a jeżeli chcą usunąć to co mi po takiej grupie. Gdybym uległ, pozostałbym w grupie, lecz z uczuciem, że zdradziłem własną indywidualność i swoje wartości, lub pozostał może i sam, ale w poczuciu własnej siły i wartości.

A prawdziwych przyjaciół odnajdziemy dopiero wtedy, gdy będziemy postępować szczerze, według zasad. Wszelka nieszczerość prowadzi w końcu do rozpadu i konfliktów.

Hexe

Bez przyjaciół, samemu, trudno długo wytrwać. Słówka mogą być piękne, ale cudowne idee mogą rozbić się w pył w porównaniu z rzeczywistością. Najbardziej zatwardziały, IMO, nonkomformista w końcu jej ulegnie. Kwestia czasu.

Co jednak nie znaczy tyle, że nie należy próbować.

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

Czy jednak oznacza to że mamy wmawiać sobie, że ludzie którzy nas niszczą są naszymi przyjaciółmi, bo mamy do wyboru tylko ich towarzystwo, albo samotność?

Po mojemu lepiej jest próbować znaleźć nową grupę która nas zaakceptuje.

A to czyni się znacznie lepiej z pozycji osoby samotnej niż manipulowanej, gdyż w samotności przynajmniej nikt nam w tym nie przeszkodzi.

Damiaen

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

Istnieją na tym padole dwa światy. Ten duży i ten mały. Mały to ten, który jest najbliżej nas: najlepsi przyjaciele, drobne marzenia, nasze pasje i hobby i wszystko to do czego jesteśmy najbardziej przywiązani. Duży to ten świat na którym żyjemy wszyscy. Świat 6 miliardów ludzi, karier, sukcesów, wzniosłych haseł i wiekopomnych dzieł.

Niestety trzeba pomiędzy nimi wybrać, ponieważ próby ich pogodzenia, to tylko, że się tak literacko wyrażę, walka z wiatrakami, w której mimo starań osiągniemy albo niewiele, albo wręcz nic.

Mnie tam ten wielki świat zniechęcił. Mimo, że wciąż uważam się za idealistę, to zamiast np ratować ludzkość, wybrałem inne, mniejsze idee, do których przywiązałem się w ciągu mojego niezbyt długiego żywota. Aby być idealistą, wystarczy mieć jakiekolwiek cele i marzenia, do których sukcesywnie dążymy i nie ważne na jaką są one skalę przedsięwzięte.

P.S. polecam wszystkim "Alchemika" Coelho'a, dla tych którzy nie czytali. Książeczka sympatyczna, i nawet jeżeli nie ze wszystkimi zawartymi tam mądrościami się można zgodzić, to skłania ona do przemyśleń właśnie na temat celu i sposobu na ludzkie życie

Sandro · Dołączył: 15 października 2002 Posty: 164 Skąd: kaLISZ

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

Konkrety, czyli chodzi Ci o to jakie ja mam własne ideały, czy tak ogólnie co pod tym pojęciem rozumiem?

Co do drugiej kwestii to mam na myśli wszelkie rzecz, które każdy człowiek indywidualnie uważa za ważne. Dla jednych jest to ojczyzna, dla drugich religia, dla trzecich szklanka piwa pod blokiem. Kto co uzna za ideał to jego sprawa. Ja te wszystkie rzeczy zamknąłem w słowie "ideały", czy "wartości" ponieważ odnosi się to zarówno to tych rzeczy wielkich jak i tych małych (konkret: rzecz wielka - ojczyzna, mała - szklanka piwa), a z dwojga złego lepiej nazwać szklankę piwa ideałem, niż ojczyznę błahostką. "moralność", "etyka" i "idea", czy inne takie, to zbyt szumne słowa, ale w mniejszym lub większym stopniu oddają to wokół czego dyskusja się toczy. A używamy ogólników dlatego, że rozmowa toczy się o ogólnym problemie i dotyczy niesprecyzowanych osób.

Czy naprawdę muszę Sandro podawać Ci jak na tacy moje gusta, plany i poglądy, imiona i nazwiska znajomych, którzy się z nimi nie zgadzają i przykłady sytuacji jakbym postąpił "gdyby", abyś uznał to za konkret?

Fakt... pisałem o wadze słów w kąciku przemyśleń i nie widzę nic sprzecznego w moich wypowiedziach z tym co wypisuję tutaj (nawet jeżeli są to największe herezje jakie kiedykolwiek słyszeliście :D ), bo tutaj dyskusja toczy się o sensie życia i zasadach postępowania, do których wielkie słowa pasują moim zdaniem. Zresztą... wracając do tej szklanki piwa nieszczęsnej. To nie chodzi o przyczynę sporu, którą może być i szklanka, ale o jego skutki: (no z alkoholizmem to bym przegiął :) ) albo ulegniesz i złamiesz swoją żelazną zasadę i będziesz nie fair wobec siebie (i nie ma tu do rzeczy to czy masz wypić zawartość szklanki, czy wyrżnąć pół wioski, bo tak się uwidziało znajomym, ale chodzi o złamanie własnych zasad!!!), albo nie ulec i zostać z grupy usuniętym, wyśmianym, czy skrytykowanym.

Jeżeli ktoś rząda konkretów to niech je odnajdzie we własnym życiu, bo tu dajemy jedynie powody do rozważań nad własnym postępowaniem, a nie gotowe wyniki tych rozważań, czy też nakazy i zakazy zachowania

Co do bezwzględnej akceptacji przez prawdziwych przyjaciół to się zgadzam bez słowa sprzeciwu. Fundamentem przyjaźni powinna być akceptacja... jeżeli nie jest, to i zbudowana na niej relacja do drugiej osoby nie może zostać nazwana przyjaźnią.

Sandro · Dołączył: 15 października 2002 Posty: 164 Skąd: kaLISZ

Jakoś tak mam, że nie lubię dywagować o ogólnikach. Tyle czynników może wpływać na ocenę jakiejś sytuacji, że wolę mówić o konkretach. Nieważne jednak, bo to nie to miałem na myśli.

Chodziło mi o to raczej, że zazwyczaj są to pierdoły. Jak szklanka piwa. Jak papieros. Niepalenie nie jest żadnym wielkim ideałem :). Stąd to moje wtrącenie się.

Poza tym: zasada zasadzie nierówna, stąd wrzucanie niezabijania kogoś do tego samego worka co niepicie piwa nie jest najwłaściwsze :). Nie mówiąc już o tym, że ta druga zasada nie jest ani zbyt poważna, ani zbyt wartościowa, ani zbyt, jak tak patrzę po ludziach i sobie, żelazna :wink:. A bo to warto dla paru procent narażać się na jakieś przykre opinie sztywniaka, z reguły zresztą dość uzasadnione w takich wypadkach? W imię zasad? Zasady są dla ludzi, proszę państwa, jak nie pasuję trzeba je zmienić i tyle :-P.

Oczywiście z rzeczami poważniejszymi jest już poważniejsza sprawa. Wówczas trzeba zmienić ludzi. I chyba tyle na ten temat, bo ja tam nie mogę się oprzeć wrażeniu, że wałkujemy truizmy :P.

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

No truizmy, truizmy, ale sam temat "o moralności" truizmami pachnie ;).

A fakt jest faktem, że co do wszelkich zasad najważniejszy jest zdrowy rozsądek, bo bez niego to żadne zasady ani własne ani cudze nie pomogą.

Poza tym... piwo jest przecież całkiem smaczne :P.

Maffej

Najważniejsze to nie szkodzić innym...

Damiaen

Sandro · Dołączył: 15 października 2002 Posty: 164 Skąd: kaLISZ

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

I właśnie od ogólników przeszliśmy do konkretu :).

Co do poświęcania życia to uważam, że życie ludzkie jest na tyle cenne, iż poświęcać je należy w naprawdę wyjątkowych przypadkach. Dlatego tesh mam gaz w kurtce ;). Niestety żyjemy w realiach, w których prawo broni bandytów!!! (w teorii to nie, ale jaka jest praktyka, to wystarczy się rozejrzeć dookoła) Bardzo łatwo oberwać może dosłownie każdy, niezależnie czy masz lat 10 czy 80, czy nosisz na głowie irokeza, czy jesteś łysy, czy sikasz na stojąco, czy nie. Dlatego każdy z nas musi niestety na ulicy bronić się sam. Nawet w dzień na ruchliwych ulicach robi się mniej bezpiecznie. Jeżeli szybko biegasz, albo barami nie mieścisz się w futrynie drzwi, to masz szczęście bo jakoś łatwiej przeżyć. Jeżeli jednak jesteś anemiczne chucherko, czasem nieraz niestety jesteś zmuszony wsadzić honor i dumę w buty, zapomnieć że jesteś człowiekiem i ocalić tym samym kuper, bo jak cię bandzior ukatrupi, to na nic się ideały i filozofowanie niestety nie zdadzą.

Co innego, gdy jest człowiek postawiony przed wyborem typu czyjeś życie, albo jego, dobro ogółu, a własne, czy obrona tych najwyższych wartości jakie on posiada (ale nie przed przelotną obelgą, a przed trwałym zagrożeniem). Wtedy czasem warto nawet poświęcić zdrowie czy życie.

P.S. Ktoś mógłby wreszcie się zająć tym wszechobecnym dresiarstwem i wieszać bandziorów na topolach. Wtedy może do tych matołów dotarłoby, że czegoś na tym świecie robić NIE WOLNO. :evil:

Faramir

Damiaen

Moandor

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

A po mojemu bandziorów należy wieszać na drzewach. (zresztą jush gdzies o tym wspominałem)

Sandro · Dołączył: 15 października 2002 Posty: 164 Skąd: kaLISZ

Thurvandel · Dołączył: 8 listopada 2004 Posty: 164 Skąd: inąd

A ja proponuję podjąć rozważania na temat życia po śmierci w kąciku przemyśleń, bo tam coś nagle zdechło ;)