Imperium Jaskini Behemota

Ingham · Dołączył: 1 kwietnia 2001 Posty: 164 Skąd: Ciechanów

* Ingi podszedl do rogu karczmy, w ktorym stala miotla. Podniosl ja i zaczal czule oglagac. To byla przerobiona maczuga trolla, o ktorej kiedys rozpisywali sie najwieksi poeci Imperium Jaskini Behemota. *

Nie ma juz na Tobie kolcow
Kiedys bylas taka piekna,
Moze teraz lepiej sluzysz
Bo ten kurzyk - istna meka!

Czy sie czujesz pomiatana?
Czy pomiatasz kim popadnie?!
W moich dloniach tez sie slizgasz...
Chcesz powiedziec "A jak skradnie
moje serce z drewna cale
moje sloje przepelnione
zywica, niczym serce twoje...
czym wlasciwie?
Co masz w sercu mnichu stary?"

Piwo mam...

"Csi! Dosyc! Nie chce sie juz z nikim wiazac!"

Nie jestes barda gitara
Ani wieksza badz mniejsza fujara
Jestes tylko stara pala
I zamiatasz brudy, smieci
Dopoki sie nie rozlecisz!

* Ingham poczul sie urazony
Przez miotle zostal odtracany!
Rozejrzal sie bystro dokola
Az inny sprzecik zawola
Ktos moze opowie historie
Belki, swieczki, zyrandola... *

Ilness · Dołączył: 11 listopada 2002 Posty: 164 Skąd: Łódź

Może spijmy po łyczku wina?
By nam lepsza była mina!
Wiersze lepsze kleić będziem!
Hej! Kolejkę nam tu pędem!

Sprośmy tu bywalców naszych,
stawić piwo, miskę kaszy!
Zacznijmy więc, przyjaciele!
Śpiewajcie! Z nami, teraz!

WorldDragon

Biedna maczuga była trola
witraż na ścianie woła
był to piękny wielce
smoczy kryształ, a ja lecę
______________________
Kiedyś piękny
szybował wraz z panem smoka natrętnym
Na grzbiecie smoka wspomnianego
cały czas siedział i zabawiał niego
Kiedyś w świecie Erathi starej
wyrwał sie spod władzy szarej
choć myślał że szara
tak naprawde była dla niego wspaniała
______________________
Elf przejął moc jego później
przetopił na witraż luźnie
Sprzedał(brzydki Elf)witraż, smoczy kryształ
dla oberżysty go przciskał
______________________
Taka historia była witrażu
Gdy smoczy kryształ Elf przetopił pewnego razu

Ilness · Dołączył: 11 listopada 2002 Posty: 164 Skąd: Łódź

A czemuż lecisz, World Dragonie?
Ach no tak, tobie niepotrzebne konie.
Ale może chociaż troszkę pogadamy?
W poetycznym, pięknym tonie?

Cyra · Dołączył: 4 maja 2001 Posty: 164 Skąd: Morąg

Bard poskrobał sie po czole
"Ja wesołe pieśni wolę
co traktują o miłości
grzechach śmiechach i wolności

Dnia pewnego czarownica
Która miała szpetne lica
Zakochała się w pieśniarzu
On uczuciem jej nie darzył

Czegóż ona nie robiła
W piękne szaty się stroiła
Zakładała koraliki
a on cały drżał z paniki

Kiedy ona się zbliżała
On uciekał, ona gnała
ciągle za nim na kraj świata
(jak to wiedźma-z miotłą lata)

W końcu wzięła się na sposób
poradziła kilku osób
Pojechała do szpitala
skąd już wyszła jako lala

Blond czupryna, błękit oczy
Każdy ją już teraz zoczy
Pieśniarz zdębiał, w słup się zmienił
i czym prędzej z nią ożenił

Stąd tu morał taki płynie
Chcesz podobać się chłopinie
Szybko biegnij do kliniki
Gdzie magicy robią triki...

Ale mnie fantazja ułańska poniosła... Zaczynam pierwsze wprawki... Hihihi.. Może następnym razem zaśpiewam coś sensowniejszego... *pociąga łyczek wina z kielicha* A na razie oberżysto, nalej no mi tu jeszcze kolejeczkę tego winka...

Thompson

W oberży zasiadał także Thompson i gdy tylko usłyszał co się dzieje wyciągnął mandolinę i zaśpiewał co miał w duszy a z instrumentu popłynęła przyjemna melodia:

nie martwcie się panowie
o kolczudze tej każdy się dowie
gdy o niej
ułożymy serenadę
albo chociaż balladę

Wszyscy zwrócili swój wzrok w kierunku Thompsona, a on kontynuował:

był kiedyś troll
być może imieniem Zoll
hulaką był
i...

posiadał coś
pięknego coś
wspaniałego coś
drogiego coś...

zabrać mu kolczugę
koniecznie chciano
lecz on zwietrzył podstęp
i uciekł do lasu...

lecz go złapali
ze skóry obdarli
kolczugę zabrali
do karczmy zajechali
później sobie podpijali
i zapłacić czym nie mieli
i rozstać się musieli
ze zdobyczą...

Na tych słowach Thompson zakończył opowiastkę słowami:
- I tak ta kolczuga trafiła w to miejsce.

Fristron z Avlee

Do środka tanecznym krokiem wpadł Fristron i usiadł na krześle, po czym począł nucić:

Tak wiele rzyci na tobie siedziało,
Tak wiele pijaków obok ciebie leżało,
Siedziało i siedzieć będzie,
Bo los twój taki i zgnijesz prędzej,
Nim się doczekasz wyzwolenia duszy,
Teraz mag, z głupim wierszem się na tobie napuszy.

Z środka krzesła dał się słyszeć cieniutki głosik:

Wiedz waść - nie on, lecz ona
Ta co miała być, diabła korona,
Lecz pomylona
I zdradzona
Do Oberży sprzedana,
Wcześnie z rana,
Wyciosana
I wyheblowana.

Fristron zdębiał, po czym zaczął nucić:

Księżniczko z drewna - jakie twe dzieje?
Co czujesz, gdy pali, piecze i wieje?
Gdzie ci panowie, co odczarowanie ci winni,
Wyraźnie ponieśli porażkę, na całej linii!

Krzesło nie odpowiadała, ale nabrała koloru ciemnobrązowego, co miało znaczyć, że się zarumieniła.