Imperium Jaskini Behemota

Ghost

Ghost, dotychczas nieco bierny, przyjrzał się leżącemu w zupie pół-elfowi, po czym podniósł mu głowę.
- Bo ja wiem? Dla mnie jest brzydszy niż był. W każdym razie na pewno wygląda gorzej. Zwłaszcza z tą na wpół przytomną miną.
Mag poprawił nieco byłego gnoma, prostując jego pozycję i odchylając głowę nieco do tyłu.
- Tak. Zdecydowanie gorzej wygląda.

Hexe

Hexe spojrzała tylko na męża i westchnęła.

- Wolałam, gdy.. trochę mniej świecił. I był bardziej gnomowaty. Ale tak też nie jest źle - uśmiechnęła się lekko. Spojrzała w sufit, a potem na przyjaciółkę - To kiedy można się spodziewac, że oprzytomnieje?

Mirabell · Dołączył: 14 lutego 2003 Posty: 164 Skąd: Wrocław

Zaraz po tym, jak drzwi otworzyły się ze sporym hukiem weszło przez nie polne zielsko. Prezentowało się dość mizernie, choć w zamierzeniu na pewno uroczo. Długie źdźbła kwitnącej trawy, trochę pączków dzikiej róży, znaleziona nie wiadomo gdzie lawenda, dużo maków i oczywiście wszechobecny rumianek. Zaraz za bukietem do Zakątka wsunęła się z promiennym uśmiechem jego właścicielka.

- Mam! – krzyknęła w progu uradowana – Teraz będzie bardziej... no, wesoło i w ogóle – przemowę zakończyła długą serią kichnięć – Mam uczulenie – wyjaśniła przepraszająco, po czym rozejrzała się za Sulią.

- Mogę dostać na nie jakiś wazon? Trochę długo to trwało, ale... tego... odrobinę zabłądziłam – zapytała znalazłszy Gospodynię wzrokiem. Ellapar, korzystając z ogólnej nieuwagi, leniwie poczłapał w stronę kuchni. Zapewne w poszukiwaniu czegoś smacznego. Mi tymczasem czekała na wazon z bukietem w ręku, witając się ze wszystkimi. Zauważyła siostrę – Siiis! A... psik! Dawnom cię tu nie widziała – uśmiechnęła się szeroko na jej widok, po czym rozkichała się na dobre.

Sulia

- Myślę że dzień, dwa i powinien dojść do siebie. Przynajmniej w przepisie była wzmianka o... - Sul wyjęła z kieszeni kawałek starego pergaminu - "przebudzeniu, które nadejdzie wraz z pełnią księżyca" a że pełnię mamy już pojutrze... A ja myślałam że zupa wyzwala w osobie po prostu siły witalne - elfka uśmiechnęła się na widok śpiącego Kota. - A może ktoś jeszcze chętny na talerz zupy?- Sulia rozejrzała się po Zakątku. W tym momencie goście w duchu podziękowali kichającej Mirabell, która skutecznie skupiła na sobie uwagę Gospodyni.

- Daj mi ten bukiet, bo inaczej słowa z siebie nie wydobędziesz. - Sul zabrała kwiaty elfce i umieściła je w wazonie na ladzie. - Piękne. To może komuś talerz zupy?

Hellburn

Hellburn siedzący niedaleko lady podniósł rękę wołając przy tym:
- Ja poproszę jeden talerz... *zobaczymy jakie jedzenie tu serwują* - zaśmiał się w duchu.
Sulia wzięła naczynie, nalała do niego zupy i podszedła do ifryta. Hell szybko wstał, odebrał talerz i spowrotem usiadł. Wziął łyżkę do ręki i spróbował.
*Hmmm... niezłe* - pomyślał i pogrążył się w pałaszowaniu zupki.

Dragonis

- Czy wiecie, że do tej pory wleciało tu 1 123... nie, 124 muchy? - rzekł stojąc w kącie Dragonis.
- I co z tego? - zapytał Hellburn, nabierając łyżką zupy.
- A prawdopodobieństwo znalezienia muchy w zupie jest jak 1 do 1 234... - ifryt zatrzymał łyżkę w połowie drogi do ust.
- Jednak - ciągnął półsmok dalej - znalezienie dwóch much to już 1 do 2 545...
- A więc? - zapytał Hell.
- Jeśli nie chcesz, żeby zaskoczyła cię mucha w zupie, weź własną... Czy ja też mogę prosić talerz zupy? - zaśmiał się Dragonis, a po chwili zastygł bez ruchu. Jego oczy powoli sunęły po Zakątku, po kilku sekundach klasnął.
- Teraz jest już tylko 1 123 muchy...